Een drukke, kordate forty-something, die Hilde: bestsellers schrijven (tegen 110/uur), moederen over eigen en andermans kinderen, geestig bloggen, buurtfeesten opluisteren, tussendoor een boel kilo's kwijtraken, babbelen, lachen, naaien, koken, bakken, vergaderen en tussendoor een kleur-en stijladvies volgen... Euh, wat een energiebom zeg!
Maar hoe gaat dat in een deadline-leven: je komt niet meer toe aan je opmaken of je leuk kleden en dan grijp je maar weer naar... zwart.
"Past altijd en over al op", "gemakkelijk", "slankt goed af", "het blijft stijlvol"... hoeveel versleten stoplappen krijg je niet te horen als het over die 'kleur' in kledij gaat. Coooool, een dure zwarte jas met een het-eender-welke-kleur sjaal in combinatie met een zwart H&M-bloesje op een zwarte designbroek. En welke van de 3 paar zwarte laarzen trek ik aan vandaag?
Waarom erbij lopen als een zwarte weduwe als je fleuriger, kleuriger, stijlvoller, vrolijker, frisser, harmonieuzer etc. voor de dag kan komen?
Ook Hilde leed al een paar jaar aan het zwart-syndroom, je zou haast vergeten dat zij een energieke, professionele, geestige èn gelukkige vrouw is. Tijd voor advies!
Hier heb je Hilde een paar jaar geleden, wat voller van gelaat, daarna flink wat afgevallen en op den duur bijna scherp van trekken. Meestal onopgemaakt en VAAK in het zwart!
Hilde was bereid om een paar uur te investeren in kleur en stijl, teneinde een goeie basis voor de rest van haar leven te leggen. Op 2 halve dagen onderging ze -enthousiast- een transformatie om U tegen te zeggen.
Eerst gaf ik Hilde een kleuradvies (help! alwéér een 'herfst'! :-)) van 2 à 3 u tijd.
